Jakie Jest Ryzyko Wojny Nuklearnej Między Indiami a Pakistanem?

Wrogości między Indiami a Pakistanem nasiliły się po śmiercionośnym ataku bojowników w spornym regionie Kaszmiru, w wyniku którego zginęło dwadzieścia sześć osób. Delhi obwiniło sąsiada za atak, jednak Islamabad zaprzeczył jakimkolwiek powiązaniom. Incydent wywołał serię mniejszych starć wojskowych wzdłuż granicy indyjskiej, a rząd Indii nakazał wszystkim pakistańskim gościom opuścić Indie do 29 kwietnia. Zagrożono również zablokowaniem lub przekierowaniem dostaw wody z systemu rzeki Indus, który zasila 80% rolnictwa Pakistanu.

Traktat o wodach Indusu – wynegocjowany przez Bank Światowy we wrześniu 1960 roku – określił prawa i obowiązki Pakistanu oraz Indii w kwestii korzystania z zasobów wodnych systemu Indusu. Porozumienie to przetrwało próbę czasu i długo było chwalone jako rzadki przykład współpracy między dwoma ideologicznie przeciwnymi narodami. Jednostronne zawieszenie traktatu przez Indie jest przez Pakistan określane jako „akt wojny”.

Strategowie geopolityczni określają ten ruch jako „przemyślany” – każde przekierowanie dostaw wody do Pakistanu mogłoby wywołać klęskę głodu i niepokoje społeczne w już niestabilnym regionie. Niepokoje wewnętrzne narastają po tym, jak obecny rząd Pakistanu aresztował byłego premiera Imrana Khana pod zarzutem korupcji. Aresztowanie to, być może nieprzypadkowo, nastąpiło wkrótce po tym, jak Khan oskarżył wysokiego rangą oficera wywiadu ISI o planowanie zamachu.

Aresztowanie Khana doprowadziło do protestów w całym Pakistanie w 2023 roku. Kraj od tamtej pory pogrążony jest w politycznym chaosie, dodatkowo potęgowanym przez miażdżący kryzys inflacyjny. Utrata zasobów wodnych prawdopodobnie doprowadziłaby kraj do natychmiastowego załamania. Chociaż Indie nie dysponują infrastrukturą pozwalającą całkowicie zablokować rzeki, są w stanie znacznie ograniczyć przepływ wody do Pakistanu lub przekierować ją do zbiorników. Zagrożono również zaprzestaniem udostępniania danych o przepływach wody, co mogłoby uniemożliwić ostrzeżenia przeciwpowodziowe i doprowadzić do zniszczenia rozległych terenów rolniczych.

Eskalacja tego typu stanowi egzystencjalne zagrożenie dla rządu Pakistanu i otwiera drzwi do działań odwetowych, które wcześniej byłyby nie do pomyślenia. Broń nuklearna rzeczywiście jest na stole. Analitycy wskazują, że użycie przez Pakistan sformułowania „pełne spektrum narodowej siły” oznacza, iż Pakistan może posunąć się do każdej granicy, włącznie z użyciem broni jądrowej.

W najlepszym wypadku, armia Pakistanu nie zawaha się zaatakować każdej infrastruktury używanej przez Indie do tamowania wody z Indusu. Kolejnym czynnikiem przemawiającym na niekorzyść jest jawna przewaga militarna Indii. Indyjskie siły zbrojne (aktywni żołnierze i rezerwiści) są dwukrotnie większe od sił Pakistanu. Indie dysponują również dwukrotnie większą siłą powietrzną, dwukrotnie większą liczbą czołgów oraz znacznie większą marynarką wojenną, w tym okrętami podwodnymi o napędzie atomowym.

Różnica w sile może skłonić Pakistan do natychmiastowego użycia broni nuklearnej, aby wyrównać szanse lub doprowadzić do wzajemnego zniszczenia Indii w wojnie, którą Pakistan wie, że przegra. Innymi słowy, ryzyko wymiany nuklearnej jest niezwykle wysokie.

Szacuje się, że Pakistan posiada co najmniej 170 głowic nuklearnych o różnych mocach. Wszystkie mają zasięg poniżej 2000 mil, ale wystarczą, aby zrównać z ziemią wszystkie główne ośrodki miejskie Indii. Pakistan stosuje politykę „pierwszego użycia”, co oznacza, że w razie wojny z przeciwnikiem posiadającym broń nuklearną zachowuje prawo do pierwszego ataku nuklearnego.

Indyjski arsenał jest porównywalny, z co najmniej 164 głowicami nuklearnymi, przy czym wiele z nich ma większą moc i większy zasięg.

Wymiana nuklearna lub pełnoskalowa wojna niesie również ryzyko zaangażowania nuklearnego mocarstwa, jakim są Chiny. Chiny i Pakistan zacieśniły współpracę obronną na przestrzeni lat. W lutym Chiny „ponownie wyraziły zdecydowane poparcie dla Pakistanu w obronie suwerenności narodowej, niepodległości i integralności terytorialnej oraz wsparcie dla wysiłków Pakistanu na rzecz bezpieczeństwa narodowego, stabilności, rozwoju i dobrobytu”.

Trzy kraje razem stanowią około połowy ludności Ziemi. Opad radioaktywny spowodowałby szkody w większości południowego Pacyfiku. Chociaż teorie o „zimie nuklearnej” są przesadzone, a według badań armii amerykańskiej opad radioaktywny z broni nuklearnej generalnie zanika do bezpiecznych poziomów w ciągu trzech tygodni, wpływ na gospodarkę globalną i dostawy żywności na Wschodzie byłby druzgocący, prowadząc do długotrwałego kryzysu międzynarodowego.

Źródło: Tyler Durden, Zerohedge https://www.zerohedge.com/geopolitical/what-risk-nuclear-war-between-india-and-pakistan